فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 1، بهار 90 ، شماره پی در پی 11

تأملی در سطح ادبی مثنوی معنوی (بلاغت)

صفحه (0 - 0)
محمود فضیلت
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
مثنوی معنوی منظومه معرفت شناسانه مولوی ، شاعر قرن هفتم هجریست . ویژگی داستان در داستان بودن این کتاب و ذهن سیال و عمق اندیشه مولوی در مثنوی ، موجب شده است که ارتباط گسترده خواننده با آن برغم سادگی زبان و عدم استفاده از شیوه مصنوع و متکلف در آن میسر نگردد .مولوی ، گاه ضمن اشاره به دشواریهای ارتباط با خواننده و ذکر علل و اسباب آن دشواریها میکوشد ، تا برخی از آنها را بخواننده بشناساند و زمینه های لازم را برای ارتباط فراهم آورد .بلاغت بعنوان بخشی از سطوح سه گانه یعنی سطح زبانی ، اندیشگی و ادبی که سازنده سبک ادبی هستند؛ در مثنوی معنوی مولوی جلوه ای ویژه یافته است . این مقاله میکوشد به این جنبه از ویژگیهای سبکی منظومه روایی و داستانی مثنوی بپردازد

کلمات کلیدی
مولوی , مثنوی , سبک شناسی , سطح ادبی , اقتضای حال